ساختار حکومت عراق متشکل از یک مجلس نیابتی مقننه که مجریه و قضائیه را انتخاب می کند و یک دولت فدرالی همراه با استان های خود مختار تشکیل شده است. بعد از سقوط حکومت دیکتاتوری صدام حسین و تشکیل جمهوری عراق در سال ۲۰۰۳، نخستین قانون اساسی دموکراتیک این کشور در ۱۵ اکتبر ۲۰۰۵ به تصویب رسید. در این نوع از قدرت مداری که در زمره نظام های مردم سالار پارلمانی دسته بندی می شود، نخست وزیر قدرتمندترین در میان ارکان سه گانه است. مردم با آراء مستقیم نمایندگان مجلس را تعیین می‌کنند و مجلس موظف است رئیس جمهور و نخست وزیر را انتخاب و تایید صلاحیت کند. ضمناً احزاب مختلفی در عراق حیات سیاسی دارند که گوناگونی بسیاری به همراه دارد. در حال حاضر در حدود ۶۰ حزب سیاسی قانونی و غیر قانونی در عراق فعال هستند که در حدود ۳۰ حزب در مجلس عراق دارای نماینده هستند و از سرشناس‌ترین احزاب سیاسی عراق در قومیت اکراد سه حزب بارزانی ، طالبانی ، اسلامگراها، در میان تسنن دو حزب نجیفی، مطلک و در میان شیعیان با چهار حزب بزرگ مالکی ، صدر ، حکیم ، علاوی می توان نام برد.